ცოტა კიდევ ახალი ამბები და რამე, რათა საქმის კურსში იყოთ, ვა

უFFFFFFFFFF როგორ ცხელა უკვე... :-) და მე ბედნიერი სახით და ყურებამდე გაფხრეწილი პირით დავაბიჯებ ამ ოხშივარში, როცა ხალხს გულის შეღონებას ცოტაღა უკლია - მე ხომ ვგიჟდები სიცხეზე!! :-) გეტყვით: მე თუ მცივა - მეყინება ხელები, ფეხები, და შესაბამისად - ტვინი. და შეიძლება ითქვას - ოფ მდგომარეობაში ვიმყოფები. ამიტომ ჩემს გარშემო ყველა ზრუნავს, რომ არ შემცივდეს... :-))))))))

ოთხშაბათს სალოუში მივდივარ, გუშინ ღამით ხოსე კინაღამ ჭკუიდან გადავიყვანე, ხახახა :) სამჯერ ჩავასწორებინე დაკუმენტი საწყალს, მერე "უდანაშაულო" სახე მივიღე, ვითომ მე არაფერ შუაში ვიყავი... :) არა, ისე ყველანი შუაში ვართ. აბა რა.

თავიდან ისევ ოტელ პინედა პალას - ში გვათავსებს, რადგან ერთ - ერთი საუკეთესოა, ძველი ბერძნული მოტივებით :) მარა თამაში იქვე არ არის და ავტყდი შორია - მეთქი... იმდენს მივაღწიე, შემპირდა, რიკარდო ყოველ დღე მანქანით მოგაკითხავთ და ტურის მერე ისევ წაგიყვანთ, თუ არ გამოგიცვალეთ სასტუმრო და იმავე სასტუმროში არ დაგაბინავეთ, სადაც თამაშიაო... :)) საქმე იმაშია, რომ სადაც თამაშია, ის სასტუმრო არ მინახავს მე (წინაზე რომ ვიყავი სალოუში, პინედა პალას - ში ვხცოვრობდით; და მაშინ უნდა წავეყვანე სასტუმროების ასარჩევად ამ ოპენისთვის; მაგრამ მხოლოდ პირველ დღეს ვნახე ხოსე, მერე ბარსელონაში გამოისტუმრეს აბსოლუტური ჩემპიონატის რეტრანსმისიისათვის. ასე რომ, ვერ მოვახერხეთ მაშინ არჩევა... ამიტომ ახლა თავიდან იქ გვათავსებს, სადაც ნაღდი იცის, რომ ნამყოფი ვარ და კარგი დრო ვატარე :), რომ ჩამოხვალ შეხედე სხვებსაც და თუ სათამაშო ოტელი მოგეწონა, გადადიო.).

ხოდა, ოთხშაბათს მივდივარ. ხუთშაბათს უკვე ტურნირი იწყება.

წინა შაბათს ლინარსში ვიყავი ვიზიტად(ლინარეს - ში არ აგერიოთ, ლლინარს - ეს კატალუნიაშია :)), ხვალ არ ვიცი წავალ თუ არა, ვაპირებდი, მარა თუ ძალიან დაღლილი ვიქენი - შეიძლება არ წავიდე. ვნახავ.

კარლასი რომ დავინახე, ვიფიქრე: "აუუუუ, რა მეშველებააა... " მარა უკვე გვიანი იყო. ვიცოდი, რომ ბოლოს ენრიკეს და ხორხეს თემაზე ჩამოვარდებოდა ლაპარაკი :) მე ჩემი "პოსტურა" (პოზიცია) მაქვს მაგ თემასთან დაკავშირებით (რომელიც საკმაოდ გრძელი ისტორიაა და ამ წუთას მოყოლა ძაან მეზარება; არა, გრძელი არაა მაინცდამაინც, მარა მაინც მეზარება... :)); მოკლედ რა, მე კატეგორიულად უაზროდ მიმაჩნია მაგ თემაზე კამათიც კი, და ვინც საერთოდ წამოიწყო ეგ თემა, მაინცდამაინც მოაზროვნის შთაბეჭდილება ვერ დატოვა. ყველაზე საინტერესო ისაა, რომ ის პიროვნებაც იქ იმყოფებოდა და კარლესი ამიტყდა, მიდი და ნახე იქნებ გეცნობაო. მივედი, და ვნახე, და მეცნო, და წამოვედი. :-) მოკლედ და კონკრეტულად, მე კატეგორიულად მიმაჩნია, რომ ბოლოს ხორხე აბსოლუტურად სწორად მოიქცა, ენრიკეს ამბავი შეიძლება წუთიერ "სისუსტედ" ჩაითვალოს, მარა არც არაფერი, და ვსიო და მორჩა, მერე იმ ბლასის ბლა ბლა სრული აბდაუბდა იყო და მორჩა და გათავდა. წერტილი.

ლლინარსიდან ედუარდომ წამომიყვანა, "კაკაო სამპაკა" - ში წამიყვანა და ძალიან ძვირადღირებული შოკოლადები მაჩუქა. საოცარი სამყარო გადაიშალა უცებ: ყველგან შოკოლადი იყო და ყველაფერი სულ შოკოლადის სუნად ყარდა :) კინაღამ გავითიშე :) ბოლოს ედუარდომ ბრძნული დასკვნა გამოიტანა, რომ "შოკოლადი მთელი ფილოსოფიაა", და აჟჟჟჟიტირებულებმა (წაკითხეთ ვაკაჭის ტონით) დავტოვეთ იქაურობა. :-)

უნდა გავიქცე... ადეუ!
ანნა

La Ia, la menda, una historia fantástica pero tan real como la Real Academia Española y el día de Sant Jordi

Ayer, el día de Sant Jordi, mi amiga de infancia Ia (que aún no os he contado la flipante historia, ya lo sé, ya… ) y yo nos piramos a Las Ramblas sin avisar a nadie.

Para empezar, para que os hagais una idea, os cuento: La Ia (por cierto la palabra “ia” significa “violeta” en georgiano), que tiene 2 años más que yo, y que es una chica muy guapa, morenita, con un pelo largísimo y negro negrísimo, y la menda, son georgianas las dos. Cuando eran chiquillas, es decir, a los 7-8 añitos, jugaban juntas e iban a clases de ajedrez y a torneos también juntas. Pronto, a los 10-11 años o así, la Ia decide no seguir con el ajedrez y se aleja de una manera tan decidida que nadie va a saber más de ella ni de que fue de su vida.

La menda sigue con el ajedrez que sois testigos y tant.

La menda está aquí, en Barcelona, en este año de 2007, con sus 24 años recién cumplidos. Un día le suena el móvil, es un número desconocido. La menda, que estaba esperando una llamada donde tenía que dar cierta caña, se prepara enérgicamente y lo coge, contestando en castellano. La voz “desconocida” femenina le pregunta en GEORGIANO, si se acuerda de Ia… La menda cree desmayarse. Mucha emoción y muuuuuuuuuuuuuchas preguntas. Hasta que se aclara todo. Resumen: La Ia, hace 4 años, vino a vivir a Barcelona. Después de haber estudiado Derecho en la Universidad en Georgia y trabajar de abogada en Tbilisi, se decide a venir a vivir a Catalunya. Después de 4 años en Barna en total, la muchacha, que no se habia acordado de nuestro deporte en estos 15 años mas o menos, imagino que por su ajetreada vida :-), se da cuenta que extraña jugar y decide volver al ajedrez. Después de pensar en la forma de volver a este mundo, decide que la mejor manera es dirigirse a la Federacion. Y asi lo hace: consulta la direccion y los datos etc y un buen día se presenta en la Federación Catalana de Ajedrez. Después de una breve charla, cuando la Cristina se entera de que la chica que acaba de personarse es de Georgia, le dice que hay otra chica georgiana más por aquí y le pregunta si le suena la menda… La Ia por poco se cae… Así, después de haber sabido ZERO en 15 años una de la otra ni haberse visto en ningun lado, las amigas de infancia se reencuentran… en Barcelona. xDDD

A que parece un cuento fantástico? :-) Pues resulta que la Cristina, cuando Ia, después de quedarse de piedra durante bastante rato, vuelve a ser capaz de decir algo, le da mi móvil. Y así, nos reencontramos aquí, sin saber siquiera cómo eramos de cara después de tanto tiempo sin vernos ni saber nada de nada… 4 años aquí y no sabiamos nada de nada, a que parece increíble? :)

Pues imaginados nuetro reencuentro, lo dejo a vuestra imaginación jajaja :)))

………………………………………………………………………………….

Y ayer, el dia de Sant Jordi, las amigas se fueron a las Ramblas. Nos lo pasamos genial, luego nos fuimos a un restaurante a comer y luego a jugar y estudiar ajedrez :)



Aquí os dejo unas fotillos!! :)







Las Ramblas



Los corazones enredados en los arboles

Sí hacía mucho calor, sí... :)

La Ia

La menda y la Ia :-)

Despues nos fuimos a un restaurante en las Ramblas

¡¡Un besazo a todos!!

Os quiero mucho,

Sara

Blogalaxia Tags: Blogalaxia
Tags
Sant Jordi

Nombres para niño

Necesito que me deis ideas para nombre para niño. Os cuento:

Un matrimonio muy amigo de mis padres (y mío), va a ser por segunda vez padres en Julio. Es un niño, y quieren que yo sea la madrina. Le voy a elegir nombre, y ya van avisadísimos que le voy a poner uno IRREMEDIABLEMENTE CATALÁN. :-P Imagino que será el primer niño georgiano con nombre catalán… :-)

Y pues eso, necesito que me deis vuestras sugerencias al respecto. De momento estoy indecisa entre (van por orden alfabético): Arnau, Francesc, Jaume, Jordi, Marc, Sebastiá, Xavier.

Ecribidme vuestras ideas si us plau!




Besos,
Sara

Blogalaxia Tags: Blogalaxia
Tags
nombre

აჰა! :)

Bueno, como últimamente me reclaman demasiado y me ponen verde verde mis paisanos y han aparecido hasta amenazas por ahí porque no escriba en georgiano, pues toma, aquí lo tienen... para que luego no se diga xDD

ოლაააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა!!!! ^^

მას შემდეგ, რაც ჩემი "ინბოქსი" აფეთქდა, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით, საჩივრებისაგან - ქართულადაც წერეო, ავდექი და ვწერ, ჰა, არ გასკდეთ ცნობისმოყვარეობით!! :) ვწერ, მარა, რომელი ერთი ამბავი მოგწეროთ??? არ დამეტევა, ვა. რა გიყოთ? ჰა, დავიწყებ ამბების მოყოლას, მარა გარანტიას ვერ მოგცემთ, რომ ბევრს მოგიყვებით, ჰიჰიჰიჰი (:-P). კაიიი, მოკლედ:

ყველაფერი გადასარევად არის! :-)
მიყვარს აქაურობა :)
... და აქაურები :)
ვგიჟდები :)
ვსულელდები :)
მმმმმმ... :)
გავაგრძელო?... :)


ამ წუთას სახლში ვარ, ცუდი ამინდია და წვიმს :( ხვალ ელი, ტერეზა, კარლა დე სერჟი მოდიან. პეპ პალმაზე იქნება უკვე, დილას მიდიოდა. გუშინ მთელი შემადგენლობა კჩფ-სი გადადგა :) იმიტომ რომ არჩევნებია!! მაისში. ტონის კონკურენტი არ ჰყავს ამჯერად. გუშინ ჟორდიმ საარჩევნო პროგრამა მომიტანა, რათა "გავცნობოდი". :) ხოდა ,მეც "გავეცანი", (სხვა რა გზა მქონდა... :-P) არა, მართლა მაგარია, ხუმრობა იქით იყოს... 64 პუნქტისაგან შედგება, საჭადრაკო დაფის 64 უჯრა და რამე... :)

ხო, ერთადერთი ვინც აარრრრ გადადდდდგა, გამოიცანით ვინაა? ბოსი. ხახახახა. (რომელიც ასე საზარლად ბრძანებდა ამას წინათ: "შემწყნარებლობა - ნული. წერტილი." მე გამაჟრიალა იმათ მაგივრად, ვის მიმართაც იყო გამიზნული :))არ გადადგა, იმიტომ რომ არ გამოცხადდა (საეჭვოდ გაქრა რაცხა...). მაინტერესებს, მე რატომ უნდა ვიცოდე სად დადის ეს კაცი?!?! მართლა არ ვიცი სად არის და მეც მაინტერესებს, ჩვენში დარჩეს. თუ შაბათს ტარაგონაშიც არ წავიდა, საერთაშორისო ძებნა გამოცხადდება :) ბოლო - ბოლო, უნდა გადადგეს, ვა. :)

თანაც მე მათქმევინა ჟორდისთვის, რომ შაბათს (ანუ ხვალ) ტარაგონაში მიდის და თუ ჟორდის უნდა, წავიდეს მასთან ერთად. კიდევ მითხრა, რომ სააგენტოს ელაპარაკა, და მიდის იმისთვის,რომ სასტუმროებს შეხედოს საკლუბოსთვის. მე ეს ყველაფერი დამავიწყდა(ძაან დაღლილი ვიყავი ვა), იმის გარდა, რომ ტარაგონაში მიდის... :) და გაფუჭებული ტელეფონივით გადავეცი - თუ გინდა, ტარაგონაში წაყევი - თქოოო... საწყალმა ჟორდიმ თვალები ჭყიტა, მაგრამ არაფერი მითხრა და თავი ჩამომიკანტურა :) მეორე დღეს რომ გავიღვიძე, გამახსენდა დანარჩენიც, და გამოვუცხადე, ის კი არ იყო ყველაფერი რაც მითხრა, კიდევ სააგენტოს ელაპარაკა და ბლა ბლა... :) ასე რომ სრული 2 დღე მოვუნდი 2 მოკლე წინადადების გადაცემას :) საწყალი ჟორდი ნაღდად დაცენტრილად მთვლის... :-)

სალოუში მაგგგგგგარრრრრრრრრრრრი იყო, ოღონდ ძაააან დავიღალე... 5 დღის განმავლობაში მხოლოდ 4 საათი გვეძინა ყოველ ღამე. ხოსე პირველ დღეს იყო და მერე აორთქლდა, რომ მოვინაკლისე, "კოჩერასშიაო", მითხრეს. ხოდა, ჩამოსვლისთანავე გავექანე "კოჩერასისკენ". დისკი უნდა მოეცა და რას მოვასვენებდი.( რა დისკი იყო არ გეტყვით). :-) მხოლოდ იმას გეტყვით, რომ უკვე ჩემთანაა, უოოოოოო!! :) ბოლო ტურის დღეს შუაღამემდე დავრჩით, მერე ბარში წავედით და იქაც იქამდე ვიყავით, სანამ არ დაკეტეს :-) ყველაზე მაგარი ისაა, რომ 3 მაისს ისევ სალოუში ვიქნები, პირველად ვიყავი ახლა და ძალიან მომეწონა.

სალოუმდე არაფერს არ ვთამაშობ (მგონი), არდადეგები მაქვს :) აბსოლუტურზე რომ გამოვცხადდი, ყველა ცალ-ცალკე მეკითხებოდა, რატომ არ ვთამაშობ. კაცო, თვალებში ძლივს ვიხედები...

ილას მედასი, კატალუნიის თასი და საკლუბო დიდი დაძაბულობით გამოირჩეოდა. ილას მედასში ყველას ახსოვს ჩემი "დესკონცენტრაციის" (ასე იწერება??) ამბავი. მარა ბოლოს ამოვქაჩე კარგად. ძაან კაი იყო იქ :) განსაკუთრებით ახალი წლის ღამე............ მაგარი იყო, უუუუსაშველოდ მაგარი!! ¡!! :)

კატალუნიის თასზე 9 - დან 9 ავიღე, საკლუბოზე - 8. საკლუბოს განმავლობაში ყოველ კვირა იმდენი საქმე და სარბენი მქონდა, შაბათს დილის 5-6 საათზე ვიძინებდი და 2 საათში ისევ ვიღვიძებდი, რადგან ანტონიო მოდიოდა. ხოდა, რა გასაკვირია, რომ დამთავრებისას გადაქცევაზე ვიყავი... უხხხხხხხხ, როგორ მინდოდა, რომ თუ ჩვენ არა, "ატენეუ კოლონი" ასულიყო "დივიზიო დე ონორ" - ში... სოროჩეს ჯიბრზე, ასეთი დეგენერატი როა... პრინციპში, კოლონთან თითქმის მოგებული მატჩი ვერ მოვიგეთ, 5 პარტიიდან ერთი ყაიმიც კი გვყოფნიდა, და ყველამ წააგო. სილვინიო ბოლო სამი ტურისთვის "იყიდეს", და სოროჩეს რომ ჰკითხო, "დრო არ ჰქონდა" ფედერაციაში წასასვლელად საჭირო საქმეზე. როგორ მებრალება, როგორც ჩნ-მ თქვა, არასრულფასოვნების კომპლექსი აწუხებს აშკარად...

პირადად მე სილვინიოსთან გადასარევი ურთიერთობა მაქვს, ეგღა მაკლია, ვიღაცის ხუშტურებზე ვიარო :) ასამბლეაზე სოროჩე კიდევ ერთხელ გაჯორეს, განსაკუთრებით ხოაკინი მომეწონა. მაგრამ რა გინდა... იჯდა თავისი სულელური სიფათით და მარტინესმა - "გადავშალოთ ფურცელი" - ო... ხოაკინმა კინაღამ ინფარქტი მიიღო, მეორე დღეს კაბიენტში გაცოფებული დამხვდა, მე და პაუ პაბლოსგან და ლორენცოსგან რომ დავბრუნდით... მე პაუს მანქანაშივე ვუთხარი ქრონიკის შესახებ, ჯერ წაკითხული არ ჰქონდა... უFFFFF, რა ცეცხლს ყრიდა თვალებიდან ტრესკასტრო...

გაბრიელმა და ემილმაც ძალიან საინტერესო წინადადებები შემომთავაზეს სალოუში. რაც შეეხება ემილს, მანამდე სერრაც მელაპარაკა მედასში, ასე რომ აზრზე უკვე ვიყავი ცოტა.

ტონის იუბილეზე მაგარი იყო :-) არადა, პეპო რომ გამოგვეკიდა, კინაღამ გავიქეცი უკანმოუხედავად, მელენდრესი რომ არ ყოფილიყო იქ, ასეც მოვიქცეოდი ალბათ. :-) თან ყველაფერი იმ დღეს დაემთხვა, მაგალითად, ხომ შეიძლებოდა, ჟოან ანტონს ზუსტად იმ წუთას არ დავეპატიჟეთ ყავაზე? ან ხომ შეიძლებოდა, 1 ან 2 წუთის ინტერვალში ავცდენოდით? ისედაც მალე ვაპირებდით წასვლას, ბავშვები გვყავდა მოსამზადებელი ბოლო ტურისთვის; თან როგორი დაღლილი ვიყავი...

კარლესი ძაან სასაცილო ტიპია, საიდან იგონებს ასეთ რამეებს :-) "მისი უდიდებულესობა" შიშის ზარს სცემს ყველას... :)

უჰჰჰჰჰ, კიდევ რამდენი რამ მაქვს მოსაყოლი... სად დავტიო, ან როგორ მოვყვე ამდენი რამ :) ჯობია, დაგტოვოთ ახლა, რაღაც საქმეები მაქვს, მოუცლელი ქალი ვარ ძალიან :-) (დედა, ხომ ხედავ, რა დაკავებული ვარ! :-))

ძალიან მომენატრეთ ყველანი, არ გეგონოთ, რომ დაგივიწყეთ! მომიყევით ამბები, რა ხდება თქვენსკენ? გკოცნით ყველას მაგრად!

პ.ს. ხო, კიდევ ახალი ამბავი, კამპ ნოუ - ს გვერდით ვცხოვრობ, 2 წუთში იქ ვარ, იცოდით? :))

მუააააა,
ანიტა

Blogalaxia Tags: Blogalaxia
Tags
ana

sjpsjpsjpsjpsjp

¡HolaaaaaaH!

Qué tal familia????!!!! Seguro que todo supermegaguaibien! Habeis descansado bien? Preparados para afrontaros al trabajjjjjjo con las fuerzas cargadas?

Os cuento lo de ayer: Pues como tenia previsto, me presenté por mi sjp* a la ultima ronda del Absoluto de Catalunya. Tras unas breves charlas con unos amigos, me coloqué en una fila cerca del escenario para observar las partidas de los lideres. Las partidas del dia la de Moskalenko con Cuartas (ganó Moskalenko y quedó Campeón (Hello Colega! xD)) y la de Fernánez con Jorge González, donde Fernández del Sitges estaba ganadísimo y con mucho más tiempo en el reloH y se dejó un doble Ae5 y perdió. Yo me pasé unos nerviossssssss………………………..:D

Grandes Momentos: Imaginados la escena: las Cotxeres casi vacia. La MENDA sentada en la primera fila observando como se desmontan las instalaciones de retransmisión en directo, con José, Jordi, Marc y unas cuantas personas más por ahí.
Entra un jugador en la escena (en la escena escena, no es ninguna exageración, todo quien haya estado en las Cotxeras sabe que hay una escena donde suelen jugar los lideres. Y pues por ahí, por ahí se desarrolla el acto, digamos 1. xDD). Pues eso, que entra uno de los jugadores más fuertes del torneo, quien fue uno de los lideres y la ultima ronda la jugo en la escena tambien demasiadas pistas??? xDDD noooo, jijijiji :)

Pues eso, que entra el jugador este. Se acerca a la menda sentada en la primera fila.

EL JUGADOR: - Hola.
LA MENDA: - Hola.
- Cómo es que no actualizas ya el blog???!!
- (Pausa). Je… pues… jejej… ya lo actualicé ayer…
- Ahhh sí? Bien pues! Ya lo miraré! (xDD) Ah por cierto… he visto los ojos de tu abuela…
- (la menda empezando a flipar xD) : Ahhh jejej… bien! Me alegro… :)
- Blablablablabla…
- Sìp… pues eso…
- Blablabla…
- Hmm… pues …
- Blablabla…
- Jejeje…
- Pues nada, eso… Ahora ya sabemos que tus ojos son negros…
- Je… (de golpe la menda se da cuenta de lo que se acaba de decir y…): Quéééééé??? NoOoOoOoooo!! (Con los ojos como platos no, como estadios, con cara de enfado total, furiosa): Que no son negros, jo…, son castaños, José, José, dile que sí son castaños, a que son castaños?? Mírame bien a los ojos, mirame?? (me acerco pa´ que me mire y me vea bien) a que son castaños??? José díselo!!.... (xDDD)
JOSÉ - : Mmmm, sí, castaños… eso…
EL JUGADOR (un tanto asustado): - vale, vale… mmmm… pues eso , que lo actualizastes… pues ya me lo leere! Muchas gracias y hasta luego!
LA MENDA (que aun no se le ha pasado el enfado): - Pues sí que lo actualicé, sí. Y son castaños! (con los ojos WIDE OPEN.) Venga, que vaya bien!

El jugador sale(baja) del escenario. FIN.


Jajajajajajajajajjajajjajajajjajjjjjjjjjjjajajajajajajaj………………….

xDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD.





*Sala de juego preferida

k e buelto

Holaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!

No he desaparecido, continuo aquí, que pensabais que os habiais librado de miiii???????? Pues no!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Sigo aquí!! Tembladddd! :-)

Lo que pasa es que voy más liada…

Intentaré resumiros un poco lo pasado durante este tiempo, ok?

Al final no os conté como fue al final en el Per Equips… Ya sabiais, en mi último post os contaba que nos tocaba contra el Colón, y que era el match clave. Bueno pues, ya sabiamos de sobra que era un equipazo, muy equilibrado del primer tablero hasta el ultimo. De 1 tienen al José González, GM sólido donde los haya. A mí me tocaba contra el MI Cristóbal Blanco. Y gané! Mircea y “Silvinho” tablas, Antoni ganó también (muy bien que te acordaras de lo de “no hay que tocar nada, ¡¡no pasa nada!! xDDD ya ves cómo funciona :-))

Decir que teniamos muy buenas opciones de ganar el match y esto es meritorio, pero decir que los del Colón mostraron una deportividad y un espíritu luchador de envidia, y se llevaron la muy merecida victoria.

A partir de ese momento de finalizar el match yo me volvía a hacer seguidora de ese equipo, con la de ganas que tenia que subieran ellos si no subiamos nosotros… Pero ya se sabia que los mejores chances a subir los tenia el Sitges, ellos les habian ganado a los del Colon en la ronda 1. :-( Es efectivamente lo que pasó: subió el Sitges.



En la última ronda gané con el IM Martín, y finalicé con 8 puntos de 9 posibles. En cuanto al ELO, subo 25 puntos más o menos. Yupiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!! :)


Hasta este pasado miércoles estaba en Salou (Vila Seca) en el Campionat de Catalunya de Edades. Que no, mal pensados, que no jugué ni sub 12 ni sub 14, que fui de delegadaaaa. xD

Muchos me preguntan por qué no estoy en el Europeo o en el Absoluto de Catalunya. Una de las principales razones es que estoy muy cansada, últimamente estoy jugando mucho mucho (si sois testigos :)), + el entrenamiento y estudio de los nuevos análisis y trabajo y los proyectos, y últimamente me siento realmente agotada. Al finalizar el Per Equips con D. Man decidimos tomar un respiro, en lo que al ajedrez de competición se refiere. Hasta el OPEN DE SALOU, que empieza el 3 de Mayo, no creo que juegue nada. Pero… hace tan solo unos días que no compito y ya añoro jugar :)))) Sí, estoy mal, lo sé. :-)) Cosas de drogadictos… :)

A lo de Salou: Fui el sábado con Pep, Pere, Montse y Frederic y volví el miércoles por la noche (me quedé por la tarde para ver las partidas del Juvenil).

Frederic es un tío de lo que no hay, no me extraña que los niños lo adoren. Es una delicia verlos jugar juntos, y esos juegos se desarrollan de una manera tan didáctica, como pocos pueden hacer. Diríais que es director de una Kindergarten. :-)

La organización del torneo todo un exitazo, aunque no me ha extrañado lo más mínimo, porque no me cabía la menor duda que así iba a ser. Se han movido hasta 700 personas durante la realización de la prueba, y lo he visto con mis propios ojos, y además he hablado con muchísima gente y no he oído ninguna queja de parte de nadie, es impresionante. Ya se sabe que la gente suele quejarse por quejarse, de tales cosas, como, por ejemplo, la anchura de la puerta de la piscina cubierta… y allí ni de eso. Realmente impresionante.

Como ya os dije, tan sólo unos días sin jugar, y ya tengo la sensación de que me falta algo. Por eso ayer, cogí y me pasé por mi sjp* que es las Cotxeres , a ver las partidas del Absoluto. Yo soy muy competitiva, me encanta competir, y dejarme sin jugar es igual a un castigo muuuy gordo para mi. :-))) No sé como sobreviviré este mes sin jugar… :((((

El lunes volveré a pasarme por las Cotxeres… :D

Un besazo a todos!!

Os quiero mucho,
Sara




* Sala de juego preferida.

Blogalaxia Tags: Blogalaxia
Tags
ajedrez