Marc hablando en georgiano :-)

Our dear friend Marc López, who actually speaks perfect Georgian!



Did you see? :-)

He will be visiting Tbilisi very soon. Todos te esperan con impaciencia, Marc!!

(Sopiko has been interviewing him ;P)

Mi gorda campeona

Tenia pensado hacerle este reportaje - homenaje a esta bb que, desde el primer dia que la vi, considero mi hermana pequeña. Tenia pensado hacerlo, pero por falta de tiempo, cada dia lo postponia "para mañana". Pero hoy se ha tenido que escribir; ya no podia esperar más: esta pequeña guerrera, que ya cuenta entre sus multiples titulos el de Campeona del Mundo sub12, acaba de proclamarse Campeona de Georgia sub14 a falta de una ronda, y habiendo quedado Subcampeona del sub18, antes de empezar éste. Aquí está ella, Maria Daniela, como la llamaron en una entrega de premios y desde entonces lleva pegado este apodo. Su nombre y apellido son Mariam Danelia, y es una niña extremadamente tierna y dulce, hasta que... hasta que no te sientes frente a ella. Hela aquí vista y observada por mí durante sus multiples visitas a España. Cómo bien comprobareis, detras de esta dulce y fragil niña, hay una guerrera muy traviesa, a la que le encantan los retos, sean del tipo que sean.

En Banyoles, 2007.

Figueres, en el Museo de Dalí. 2008

En el Acuario de Barcelona

En el Estadio Olimpico

En Canarias, Marzo de 2008

:)))))))))

En PortAventura, 2007

En el Observatorio del Roque de los Muchachos. La Palma, Canarias

En el Volcán San Antonio. Fuencaliente, La Palma, Canarias

En la lava del volcán :) Se cree que es un sofá, joder!!! :-)

Siempre en busca de aventuras.........

Con sus amigos: Carles Moya y Marc López, en La Pobla de Lillet, 2007

Woo hoo!!!!

:-)))

:-))))))))))))))

Uhmmmmmmm...

Te quiero mucho, mi niña!!! Vaaimeee... I love you soooo much!!! LOVE

Maletas

Esta semana que viene creo que me compraré otra maleta más, una así muy grande, porque no me cabe nada! Es una pena que Marc L. no tenga el mismo billete que yo, tendré que hablar con los desconocidos durante los dos vuelos, pero qué le vamos a hacer :) Como casi todo tiene su lado positivo, asi podré descansar hasta el dia 7, que es cuando llega él, y ponerme las pilas para la gran fiesta georgiana :-).

Como está ya todo a punto para recibir a ese invitado tan especial, yo declaro oficialmente mi estancia en Tbilisi a partir del dia 8 de Junio, del 4 hasta ese día estaré simplemente desaparecida del mapa:)

Un besazo muy grande a todos,
Anna

აი რამდენიმე ფოტო მეცნიერებათა მუზეუმიდან ბარსელონაში

აი რამდენიმე ფოტო მეცნიერებათა მუზეუმიდან ბარსელონაში.

მუზეუმები, ჯოუზი და ნო ტენგო პაროლეს

უუუუუიმეეეეეე, რამდენს ვიცინი, აღარ შემიძლიაა :-) გუშინ და დღეს პირი არ დამიხურავს და 64 (c)კბილი მაქვს გადმოყრილი. :) :) :)

ჯოუზიზე მაბოდებს პირდაპირ ხუხუხუხუხუ რა კაციაააა ნო ტენგო პაროლესსსს ხახახახახა, წლის ფრაზაა მოკლედ. არც მარიანჟ აკლებს და მისი “კრეეის კე ესტო ეს უნ ღუეღო ი ესტო პარა ნადა ეს უნ ღუეღო” და “ტიენეს კე ასერლო მეღოღ” სამუდამოდ დარჩება ჩემს მეხსიერებაში :P

ხოდა მეხსიერებაზე გამახსენდა, მეცნიერებათა მუზეუმის ფოტკები მაქვს დასადები, ადამიანის და სხვა ცხოველთა ტვინები ისე იყო გამოფენილი, ჩემნაირი სუსტი გულის პატრონი იქ ხშირად არ უნდა მივიდეს, ყოველ შემთხვევაში ვალერიანას გარეშე არა :) უმმმაგრესია!! იმდენი რამეა, და ისეთი საოცარი, ნო ტენგო პაროლეს პირდაპირ :) ეხლა რომ ვფიქრობ, არც ცვილის მუზეუმის სურათები დამიდია, სალვადორ დალისა დავდე რამდენიმე ჯეფრის ვიზიტისა, მარა გოგოების ვიზიტიდანაც უამრავი ფოტო მაქვს და დავდებ უახლოეს მომავალში. (+ ძვირფასეულობის მუზეუმი). სათამაშოების მუზეუმიდან არ მაქვს ფოტკები რატომღაც :((, არ მახსოვს, არ შეიძლებოდა გადაღება თუ რატომ, შეიძლება ფოტოაპარატი არ მქონდა თან. დღესაც გულში ეკლად მაქვს ჩარჩენილი რომ ქართული თოჯინა არ იყო :D, არადა, მგონი, ყველა სხვა ქვეყნისა იყო, უზბეკურიც დამამახსოვრდა, და იმ მიდამოებში ვეძებდი დიდი მოლოდინით რომ ჩვენიც იქნებოდა მარა...:(((( ვფიქრობ, ჩამოვიტანო და ვაჩუქო ერთი-ორი ჩვენი ეროვნული თოჯინა. :))

ხოდა, ძალიან მაინტერესებს ის მუზეუმი-მაღარო ასტურიაში, ივან ანდრესმა რომ მითხრა.

ანკარაში რომ ვიყავით დეკემბერში და ანატოლიური ცივილიზაციის მუზეუმში, სერიოზულად ვიმსჯელეთ თავის ქალების ნახვისას მე და ჟორდიმ, რომ შეიძლება ვინ იცის ოდესმე ჩვენი თავის ქალებიც ასე იყოს გამოფენილი და ხალხი მოვიდეს სანახავად :), და დავიგრუზეთ; და მერე მე ვკითხე, ნეტა მიხვდებიან თუ არა, რომელია მოჭადრაკეების თავის ქალები და რომელი სხვა, და მიპასუხა, რომ აუცილებლად მიხვდებიან, რადგან მოჭადრაკეების თავის ქალები გაბერილი იქნება და დიდი უფრო. U_u და მე უფრო მეტად დავიგრუზე U_u მარა მერე თავი დავიმშვიდე, რომ, ყოველ შემთხვევაში, ის არ თქვა, რომ უფრო პატარები იქნება... :) და ნეტა რომელია უკეთესი...? :)

ახალი ამბავი აღარაა, რომ მუზეუმები ჩემი ერთ-ერთი ყველაზე დიდი სისუსტეა.

და ნეტავ დროის მანქანა მქონდეს, რომ გადაადგილება და იმ ეპოქაში მოგზაურობა და იმ ხალხთან შეხვედრა შემეძლოს. ოღონდ მე - მე ვიყო და ამ დროიდან და ყველაფერი ასე, და იმათ იცოდნენ, რომ სტუმარი ჰყავთ, მაგალითად, 2008 წლიდან და რა მაგარი იქნებოდა, რომ წამიყვანდნენ და დამათვალიერებინებდნენ ყველაფერს, და ვისაუბრებდით ათას რამეზე. და მე ვეტყოდი, მაგალითად, რომ ჩვენ უკვე კოსმოსშიც კი გავფრინდით, და ომები ეხლა ხმლითა და ცხენებზე კი აღარ არის, არამედ, მაგალითად, ადამიანები სხდებიან მანქანაში, რომელიც დაფრინავს, მაგრამ ჩიტი არ არის, და მერე მაღლიდან ისვრიან რაღაც ნივთიერებისაგან დამზადებულ რაღაცეებს, რომელიც ცეცხლად გადაიქცევა და ხოცავს ხალხს. და იმათ გაუკვირდებოდათ, და პირდაღებუები დამიწყებდნენ ყურებას :)) და შემეკითხებოდენ კიდევ ათას რამეს, და მე კიდევ ვნახავდი ათას რამეს, და გავიგებდი, რომლის შესახებაც მხოლოდ გადმოცემით ვიცით.

აუუუუ მინდაააააა. და, თუ ამდენი რამე გამოიგონა კაცობრიობამ ამ ცივილიზაციის ხანაში, დროის მანქანა რატომ ვეღარ გამოიგონა ჯერ? :(((


AnnA

Ay mi niño no me llores ahora…

He aquí dos tipos de personas irresponsables (hay más, pero ahora quiero resaltar a esos dos):

Los del primer grupo, que pasan de todo y les importa un pepino lo que diga la gente; estas personas suelen ser, la mayoria de veces, unos fracasados en su pobre vida (no necesariamente deben ser pobres, puede que sea al revés). Las personas que pertenecen a este primer grupo, resultan totalmente anti – interesantes; no dan ningún morbo, sólo dan problemas, conforme dan rabia, ira, vómitos, que periódicamente da lugar, y muchas veces se convierte, en una indiferencia absoluta hacia tal persona.

Y el segundo grupo, al que pertenecen personas cuyo mayor objetivo es llegar a ser un profesional (de algo), van constuyendo paso a paso, peldaño a peldaño, su tan mimada fama de profesional, consiguen que la sociedad les acepte y respete, de modo que si no los llegas a conocer bien, provocan mucho respeto en ti, incluso después de conocerlos, ese respeto puede ir aumentando, hasta que un dia, creidos en sí y con una cara, atraviesen el limite de irresponsabilidad, y/o bien te des cuenta, o te atrevas, tú, a ver y a admitir lo que no querias ni ver ni admitir, no querias, no, no querias, que ocurriera.

Tu primera reacción entonces es: “ No, esto no puede ser. Algo no cuadra”. Esa persona que era tan maravillosamente profesional, tan maja, tan, tan… No puede ser que traicionara a lo que más le caracteriza, la PROFESIONALIDAD. Eso no, todo menos eso.

La verdad es que no quieres admitirlo. Y qué pasaría si lo admitieras? Pues la verdad es que no pasaría nada, incluso puedes pensar que “si esta persona tan profesional puede cometer fallos, y pecar en lo más querido para él/ella, pues eso significa que todo es mucho más sencillo, tú tienes mas derecho aun de cometer fallos, y nadie te dirá por qué, siempre tendrás eso como justificante”. Pero lo que pasa es que te da pena, mucha pena, mucha, mucha pena. Preferirias que no pasara esto, que la persona en cuestion se mantuviera en el mismo nivel donde habia estado hasta ahora. Sientes como te duele a ti su caida de esta escalera de profesionalidad y respeto.

Lo divertido llega cuando estas personas creen que si te da PENA y te DUELE, eres lo suficientemente imbecil o crio o lo que sea, para no verlo, o no llegar a entenderlo!!! Se creen demasiado listos y piensan que si han fallado una vez, no pasa nada, qué va lo vas a pillar tú, ellos son los putos amos!!! Y aunque huelas algo, qué va te vas a atrever a notarlo!!! Esto no debe salir a la luz, y ni lo hará, tú eres un capullo y no llegas a muchas cosas, y si llegas, no lo dirás, a que no quieres tener problemas, cariño?

Esto sí que da MUCHO morbo!! A diferencia del primer grupo… Esto sí que es diversión, esto sí que sí! Ellos muy pobres no se dan cuenta que los papeles se cambian y son ellos los que no pillan. Se creen los amos y no se dan cuenta que son unas pobres marionetas en mi teatro y en mi obra. Que el respeto que provocaban al principio se convierte en grima. Se diferencian una barbaridad del primer grupo en que tanto como no sientes ningun interes en los primeros, jugar con los segundos es muy divertido. Siempre y cuando hayas superado el estado de transición de pena a morbo, os prometo que engancha!! Es divertido ver como ponen un punto al final de una frase majestuosa pronunciada de manera majestuosa. Qué grandes son! Madre mia, qué gloriosos esos instantes en los que creen que te están tomando el pelo y tú muy inocente asientes con sumo respeto y nada, nada ha cambiado, ellos saben como solucionarlo todo, y como retroceder sin que nadie se de cuenta. Si sólo supieran que me estoy riendo de ellos, desde el primer instante en el que creyeron que lo hacian ellos de mi! :-)

PD: He decidido escribir esto porque sé que a una persona más que me creia una “novaamatarunamosca” y “eslistaperonolosuficientecomoparapillaresto", se le va a caer las gafas de su majestuoso rostro cuando vea esto. Ya os decia que daba mucho morbo :-) Uno más en mi lista de peleles… :-p

PD2: Espero que sirva para que tomeis mas en serio a otra gente y cumplais con vuestras responsabilidades, todos los que os deis por aludido... Qué si no… ¡Sarakhatkhan vendrá por la noche y se os llevará en un saco!

Cordiales saludos a todos de todos los grupos, jajaja
:-)